Σε μείζονα κλίμακα

Όταν ο πόνος πυρώνει
ο ουρανός σκεπάζει τις πληγές μας με φως

Τα δένδρα αποτινάζουν την σιωπή τους
αφήνοντας διάδρομο στην θεϊκή ακτίδα

Μακρόθυμη τώρα η ψυχή
αναπνέει του μηνύματος την αύρα

Με σύμφωνα ντύνεται
ανεξίκακος ο λυγμός
Αναγνώσιμος γίνεται

Λυτρωτικός
της αγιότητας ο δρόμος φωτίζεται

Εγκαταλείποντας τις ελάσσονες κλίμακες
δοξαστικό τραγούδι της εγκαρτέρησης συνθέτω

© Μίμης Κωστήρης